Φωτογραφία: Pixabay | Διάβασμα 4’
Με καλείτε για μια δουλειά.
Μιλάω με έναν επιχειρηματία, έναν διευθυντή, έναν προϊστάμενο.
Ακούω συχνά ‘να τους πεις να εξυπηρετούν έτσι’, ‘να τους πεις να μην το κάνουν αυτό’, ‘να τους πεις να το αλλάξουν εκείνο’.
Κάνω δύο ερωτήσεις:
- Γιατί δεν τους το λέτε εσείς;
- Εσείς, τι έχετε αλλάξει;
Από τις απαντήσεις και τη συζήτηση που ακολουθεί καταλαβαίνω ότι αρκετοί θέλετε να παρέμβω και να πείσω α) επειδή αυτή είναι η δουλειά ενός συμβούλου-εκπαιδευτή και β) επειδή δεν ακούν εσάς.
Το πρώτο, το δέχομαι. Είναι λογικό, όταν κάποιος έχει τη στάμπα του ‘ειδικού’, να τα περνάει πιο εύκολα κάποια πράγματα. Να δείχνει και να εξηγεί το καινούργιο. Να έχει ανεπτυγμένη την ικανότητα να επιχειρηματολογεί, να πείθει, να παρακινεί.
Το δεύτερο, δεν το δέχομαι. Ή, πιο σωστά, δεν πρέπει να το δέχεστε εσείς!
Γιατί αυτό πρακτικά σημαίνει ότι οι εργαζόμενοί σας δεν σας εμπιστεύονται σε αυτό που τους ζητάτε και γι’ αυτό δεν μπορείτε να τους πείσετε.
Δε θέλω να ‘διώξω’ δουλειές ή να υποβαθμίσω το ρόλο μου ως συμβούλου. Όμως, όταν καλείτε έναν σύμβουλο στην εταιρεία σας, που θα μείνει για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα ή για μια συγκεκριμένη δουλειά, ο ρόλος του δεν πρέπει να είναι η υποκατάστασή σας.
Όσο περνούν τα χρόνια, τόσο περισσότερο επιβεβαιώνω ότι ο ρόλος μου, όπως ο ρόλος κάθε υπεύθυνου και αξιόπιστου συμβούλου, είναι να μεταδίδω φιλοσοφία και να προσαρμόζω τον τρόπο σκέψης. Σύγχρονη φιλοσοφία και καινοτόμο τρόπο σκέψης. Αυτό μπορώ και αυτό πρέπει να σας προσφέρω. Να δείχνω ένα δρόμο. Για να κινηθείτε μπροστά, πιο γρήγορα και πιο αποτελεσματικά από τον ανταγωνισμό σας.
Αυτό πρέπει να το ‘αρπάξετε’ εσείς και να το μεταλαμπαδεύσετε στους ανθρώπους σας και στην καθημερινή τους εργασία. Γιατί, αυτός είναι ο δικός σας ρόλος!
Όμως, εσείς, θα ενστερνιστείτε το νέο, το διαφορετικό; Θα αλλάξετε τον τρόπο που βλέπετε κάτι, τον τρόπο που σκέπτεστε, συμπεριφέρεστε ή λειτουργείτε;
Γιατί αρκετοί περιμένετε να αλλάξουν κάτι μόνο οι εργαζόμενοι, επειδή θεωρείτε ότι εσείς το κάνετε σωστά!
Αναρωτηθείτε, αμφισβητήστε, δώστε πρώτοι εσείς το καλό παράδειγμα. Συμμετέχετε πρώτοι εσείς στις εκπαιδεύσεις, στις συναντήσεις, στις συμβουλευτικές. Δείξτε ότι δεν λειτουργείτε ως ‘το κέντρο του κόσμου’. Δεχθείτε να αλλάξετε και να προσαρμοστείτε σε νέα δεδομένα. Όσο άβολο κι αν είναι αυτό. Μη ζητάτε, χωρίς να είστε διατεθειμένοι να δώσετε.
Οι εργαζόμενοι αλλάζουν και προσαρμόζονται ευκολότερα όταν βλέπουν ότι το έχετε κάνει πρώτοι εσείς. Σιχαίνονται να νιώθουν ότι έχουν από πάνω τους κάποιον ο οποίος θέλει τα πράγματα όπως τον βολεύουν και όχι όπως πρέπει να είναι. Ή να ζητά κάτι από τους άλλους και να μην δίνει κάτι πρώτα ο ίδιος. Κάτι. Ό,τι μπορεί. Όσο μπορεί.
(Διαβάστε και το άρθρο ‘Ο Ρόλος, η Θέση, η Ευθύνη και ο Τράγος’.)
Έγραφα αυτές τις γραμμές πριν λίγο καιρό. Και έρχεται ‘στο καπάκι’ ένα σεμινάριο Εξυπηρέτησης Πελατών στην Πιερία, στο οποίο συμμετείχαν ιδιοκτήτες και στελέχη ξενοδοχειακών μονάδων.
Ναι, οι ίδιοι οι επιχειρηματίες και οι διευθυντές των ξενοδοχείων! (Μπράβο τους και μπράβο στην Ε.ΞΕ.Π. – Ένωση Ξενοδόχων Πιερίας.) Όχι να πουν στους εργαζόμενους ‘πήγαινε στο σεμινάριο για να μάθεις πώς να κάνεις τη δουλειά σου’. Και μετά να γυρνάνε πίσω στην εταιρεία και να τους λένε ‘Ααα, αυτά που σου είπε αυτός, δε γίνονται’.
Τσάμπα το σεμινάριο, τσάμπα ο χρόνος, τσάμπα το χρήμα!
Και, ναι, άκουσα τα σχόλια και διάβασα στις αξιολογήσεις ότι ‘τάραξα’ τις σκέψεις και τη βολή τους. Αλλά και πόσο ένιωσαν ότι τους χρειαζόταν και πόσο ωφέλιμο θεώρησαν ότι ήταν.
Αυτός είναι ο σκοπός της δουλειάς μου: να ‘ξεβολεύω’ κόσμο. Να τον κάνω να αλλάζει και να προσαρμόζεται.
Και αυτός πρέπει να είναι και ο σκοπός της δικής σας δουλειάς.
‘Δηλαδή’, θα ρωτήσουν κάποιοι, ‘σε δουλειά να βρισκόμαστε;’ Ακόμη κι έτσι να το πάρετε, αυτός είναι ο τρόπος που προχωρά ο Άνθρωπος, οι Επιχειρήσεις, ο Κόσμος.
Και είναι ένας από τους λόγους που κάποιοι άνθρωποι αισθάνονται πλήρεις και ευτυχείς. Νέοι και φρέσκοι. Στο πνεύμα και στο σώμα.
Όπως ο φίλτατος Γιώργος Ζώβας, ένας από τους συμμετέχοντες. Αδύνατος, μοντέρνο look, μου έμοιασε 60-65 χρονών. Σ’ ένα παράδειγμα που έδωσα, πήγα να τον πειράξω, λέγοντας ότι είναι 75 χρονών. Χαμογέλασε.
‘Ξέρεις’, μου λέει στο διάλειμμα, ‘είμαι 73 ετών’!
Κόκκαλο! Και τι ντροπή! Πρέπει να άλλαξα 50 αποχρώσεις του κόκκινου και το σαγόνι μου να έφτασε στα πόδια μου…
Και με αποτελειώνει με την ατάκα της δεκαετίας:
‘Είναι που δεν έχω χρόνο να μεγαλώσω!’
Αυτή είναι ουσιαστική νεότητα!
Αυτό ‘παθαίνεις’ όταν κινείσαι, ψάχνεσαι, προσαρμόζεσαι.
Αυτό πρέπει να περνάς και στους εργαζόμενους και στους συναδέλφους σου.
Πρώτος, εσύ!
(Για να τιμήσουν τη μνήμη του, οι περισσότεροι τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί σταθμοί έπαιξαν το Johnny B. Good. Στην περίπτωσή μας ταιριάζει περισσότερο το You Can Never Tell (C’ Est La Vie) 
, εδώ από το Pulp Fiction.)
Θέλετε να αναδημοσιεύσετε αυτό το άρθρο στην ιστοσελίδα σας; Επικοινωνήστε μαζί μας.
Μπορείτε επίσης να εκτυπώσετε, να αναπαράγετε και να διανείμετε το άρθρο, εφ’ όσον φαίνεται καθαρά το λογότυπο της Customer Service Greece και υπάρχει το σχετικό ενεργό link.
