Φωτογραφία: Pixabay | Διάβασμα 5’
Γονιός-στέλεχος και work-life balance
Έπινα τον απογευματινό μου καφέ στο Πόρτο Χέλι και χαμογελούσα διαβάζοντας το όνομα του φρεσκοβαμμένου, κομψού, ξύλινου σκάφους που ήταν δεμένο μπροστά μου. Ακούς εκεί … ‘Κωλοχτύπα‘!
Ένα αγοράκι 10 ετών με πλησιάζει, μου χαμογελάει και μου πιάνει την κουβέντα. Μετά από λίγο, ακούω έκπληκτος το μικρό Παναγιώτη να μου παραπονιέται ότι ο πατέρας του ‘μιλάει 5 ώρες στο κινητό’ και η μητέρα του ‘όλο μου φωνάζει’.
Φανταστείτε την ψυχοσύνθεση και τις ανάγκες ενός παιδιού που, χωρίς να σε ξέρει, σε προσεγγίζει, σου μιλά και σου ανοίγει την καρδούλα του…
Οι γονείς κάθονται στο διπλανό τραπέζι. Ο πατέρας μιλάει ασταμάτητα στο κινητό, η μητέρα σκυμμένη πάνω από ένα tablet…
Σε λίγο, μου πιάνουν κι εκείνοι την κουβέντα.
Ο Παναγιώτης μοναχοπαίδι. Ο πατέρας, υψηλόβαθμο στέλεχος σε πολυεθνική. Η μητέρα, απηυδισμένη εργαζόμενη.
Ο πατέρας γυρνάει στο σπίτι πεθαμένος, σταθερά μετά τις 8 το βράδυ. ‘Αν θέλω, ας κάνω κι αλλιώς. Και τώρα, για δουλειά μίλαγα.’
Η μητέρα, με την ψυχή στο στόμα, να γυρίσει στις 5, να κάνει τις δουλειές του σπιτιού, να διαβάσει τον Παναγιώτη, να τον πάει φροντιστήρια, αγγλικά, αθλητικές δραστηριότητες. ‘Μου ‘χουν γίνει τα νεύρα τσατάλια!’
Κλασσικά εικονογραφημένα…
Προσπαθούν, όπως και όσο μπορούν, να διατηρήσουν ένα καλό επίπεδο ζωής, να διαφυλάξουν τα κεκτημένα. Δίνοντας ολοένα και περισσότερα στο επαγγελματικό κομμάτι της ζωής τους, για να προστατεύσουν την οικονομική τους κατάσταση και ασφάλεια. Σε βάρος όμως της προσωπικής τους ζωής και, κυρίως, της ισορροπημένης ανάπτυξης του παιδιού τους. Με αποτελέσματα που θα φανούν, δυστυχώς, μετά από κάμποσα χρόνια και ίσως χωρίς να υπάρχει δυνατότητα διόρθωσης…
Συμβαίνει με τους περισσότερους εργαζόμενους και ειδικά με τα στελέχη. Μέχρι ένα βαθμό, είναι δικαιολογημένο και απόλυτα λογικό. Σε ‘ασυνήθιστες’ εποχές, απαιτούνται ‘ασυνήθιστες’ ενέργειες. Βέβαια, μετά από κάποιο σημείο, το όφελος είναι μικρότερο από το (μακροπρόθεσμο) κόστος. Άσε που πολλοί έκαναν τα ίδια και τις ‘παλιές, καλές εποχές’.
Υπάρχουν – δυστυχώς – και οι εταιρείες που έχουν εκμεταλλευτεί τις καταστάσεις με κακό τρόπο. Έχουν μειώσει τους μισθούς περισσότερο από όσο θα μπορούσαν να αντέξουν. Έχουν αυξήσει τις αρμοδιότητες και το βάρος της καθημερινής δουλειάς περισσότερο από όσο θα μπορούσαν να αντέξουν τα στελέχη και οι εργαζόμενοι (φυσικά και πνευματικά).
Επαναλαμβάνω: μέχρι ένα βαθμό είναι δικαιολογημένο, απόλυτα λογικό και δεν ισχύει για όλες τις εταιρείες.
Και αυτό στο οποίο θέλω να εστιάσω, ΔΕΝ είναι οι εταιρείες. Είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και περισσότερο τα στελέχη. Τα οποία στελέχη, συχνά, εκτιμούν λανθασμένα ότι, για να διατηρήσουν τη θέση και τα χρήματα που παίρνουν, πρέπει να δίνουν περισσότερα και περισσότερα και περισσότερα… Με τις προαναφερθείσες συνέπειες. Και δεν βλέπουν να υπάρχει άλλος δρόμος. (Διαβάστε εδώ πώς το άγχος επηρεάζει τη λήψη σωστών αποφάσεων.)
Ίσως και να υπάρχει!
Τι μπορείτε να κάνετε
Συζητήστε το θέμα με τον ανώτερό σας. Εκθέστε του αυτά που περνάτε, εξηγήστε του (όχι ότι δεν το καταλαβαίνει από μόνος του) την αξία του να έχει ένα στέλεχος με νου υγιή και σώμα υγιές. Μερικούς προϊσταμένους και διευθυντές, όταν εσείς οι ίδιοι δεν μιλάτε, τους βολεύει να εθελοτυφλούν ή να στρουθοκαμηλίζουν. Οι περισσότεροι όμως, θα δείξουν μεγαλύτερη κατανόηση από όσο φαντάζεστε. Είναι και οι ίδιοι σύζυγοι και γονείς. Ίσως, λοιπόν, δεν είναι τα πράγματα έτσι ακριβώς όπως τα βλέπετε, επηρεασμένοι και φορτισμένοι από τις τρέχουσες συνθήκες.
Σας στοιχηματίζω ότι μπορεί να πεισθεί και ότι μπορεί να βρεθεί λύση ή, έστω, να μειωθεί το πρόβλημά σας. Διεκδικείστε και αποσπάστε. Εκφράστε, τουλάχιστον, την άποψη και τα συναισθήματά σας και κάντε τον γνώστη της κατάστασης.
Επίσης, όταν με το καλό γυρνάτε σπίτι, όποια ώρα κι αν είναι, σε όποια κατάσταση κι αν είστε, μην ‘πλακώνετε στα χαστούκια’ το σύντροφο ή το παιδί σας. Μη μπαίνετε στο mode ‘εγώ τώρα τέλειωσα τη δουλειά, στο σπίτι μου θα είμαι ο εαυτός μου, θα λέω και θα κάνω ότι θέλω, θα βγάλω όλη μου την πίεση’. Μην ξεχνάτε αυτά που εφαρμόζετε όλη μέρα στη δουλειά σας. Την έχετε τη ρημάδα την ικανότητα να κατανοείτε και να επικοινωνείτε αποτελεσματικά με τους συνεργάτες σας. Κάντε το ίδιο και με την οικογένειά σας! (Διαβάστε κι εδώ.)
Να θυμάστε, τέλος, ότι η σχέση που έχετε, τόσο με το συνάδελφο όσο και με την/τον σύντροφό σας, είναι προτιμότερο να είναι αυθεντικά καλή και όχι προσποιητά καλή. Κατανοείτε και επικοινωνείτε με τον άλλον, όχι επειδή πρέπει, αλλά επειδή εκπαιδεύετε τον εαυτό σας σε έναν σωστότερο τρόπο συνύπαρξης και συνεργασίας.
‘Θα είσαι και αύριο εδώ;’ με ρώτησε ο Παναγιωτάκης όταν σηκώθηκα για να φύγω.
‘Εγώ θα είμαι Παναγιώτη. Εσύ όμως, νομίζω ότι θα είσαι κάπου αλλού και θα παίζεις με τη μαμά και το μπαμπά!’
Αφιερώστε περισσότερο και ποιοτικότερο χρόνο στην/στον σύντροφο και στα παιδιά σας!
(Για να μην ακούτε τη φράση Αγαπημένε μου μπαμπάκα 
μόνο σε video clip…)
Σχετικά άρθρα:
10 περιπτώσεις managers, 10 managers … περιπτώσεις
Ο Ρόλος, η Θέση, η Ευθύνη και ο Τράγος
Θέλετε να αναδημοσιεύσετε αυτό το άρθρο στην ιστοσελίδα σας; Επικοινωνήστε μαζί μας.
Μπορείτε επίσης να εκτυπώσετε, να αναπαράγετε και να διανείμετε το άρθρο, εφ’ όσον φαίνεται καθαρά το λογότυπο της Customer Service Greece και υπάρχει το σχετικό ενεργό link.
