Διάβασμα 7′ | Φωτογραφία: Pixabay
Πριν αρκετά χρόνια, είχα την ευτυχία να οδηγήσω μια Maserati 4200 GT.
ΣΟΚ και ΔΕΟΣ.
Πέρασαν μέρες για να συνέλθω…
Μεταξύ αναμνήσεων, σκέψεων και συναισθημάτων, διαπιστώνω μια ενδιαφέρουσα ομοιότητα μιας Maserati με το Management! (OK, και οποιουδήποτε άλλου supercar.)
Για να φτιάξουμε ατμόσφαιρα και σκηνικό, ας φανταστούμε ότι είναι Άνοιξη (Vivaldi – Τέσσερις Εποχές) και ότι βρισκόμαστε σε μια δαντελωτή strada regionale, κάπου στην ιταλική εξοχή.
Η αρχική εντύπωση που αποκομίζεις όταν βλέπεις μια Maserati είναι ότι πρόκειται για ένα αυτοκίνητο ‘‘‘‘‘χαμηλών τόνων’’’’’. Δεν έχει σχεδιαστικές υπερβολές, δεν ‘φωνάζει’, όπως, για παράδειγμα, μια Ferrari. Όπως δεν πρέπει να ‘φωνάζει’ ένας manager. Όπως πολλοί πριν από μένα έχουν πει, το θέμα δεν είναι ‘να φαίνεσαι’ αλλά ‘να είσαι’.
Η Maserati είναι ένα αυθεντικό GT (Gran Turismo). Είναι ένα αυτοκίνητο φτιαγμένο για το δρόμο. Για να ταξιδεύει, να ελαχιστοποιεί αποστάσεις, να σε μεταφέρει με άνεση και ασφάλεια εκεί που θες. Και για να το απολαμβάνεις. Να φτάνεις γρήγορα και να έχεις χρόνο για ένα espressάκι. Το ίδιο που κάνει κι ένας manager με τους ανθρώπους του. Φτάνουν κάπου, επιτυγχάνουν παρέα έναν στόχο. Ταυτόχρονα όμως, έχουν ευχαριστηθεί τη διαδρομή. Και πάντα βρίσκουν χρόνο για να πιουν ένα καφέ, μια μπύρα, ένα κρασί.
Έρχεται η στιγμή που γλυστράς στο δερμάτινο κάθισμα και χώνεσαι στο ‘cockpit’. Νιώθεις ότι το αυτοκίνητο είναι φτιαγμένο για σένα. Είναι ‘στημένο’ πάνω σου. Τα όργανα, στραμμένα σε σένα, σε κοιτάζουν σα να αδημονούν να τους δώσεις εσύ φως. Τα F1 paddles περιμένουν τα δάχτυλά σου να τα αγκαλιάσουν και να τα χαϊδέψουν. Νιώθεις καλά. Έχεις την αίσθηση ότι το αυτοκίνητο ‘σε υπηρετεί’, δεν ‘το υπηρετείς’. Ο σωστός manager φροντίζει να βοηθά, να διευκολύνει, να υπηρετεί την ομάδα του. Όχι να αναμένει ή να απαιτεί το αντίστροφο.
Η Maserati δεν έχει περιττά συστήματα, κουμπάκια, φωτάκια, μπλιμπλίκια. Είναι ένα – σχετικά – απλό, λιτό και απέρριτο αυτοκίνητο. Όπως κι ένας manager, που πρέπει να είναι ουσιαστικός και να μην ασχολείται με άσχετα και ασήμαντα πράγματα ή με υπερβολικές λεπτομέρειες (micromanagement).
Ιδανικά, για να μπορέσεις να οδηγήσεις και να απολαύσεις μια Maserati, για να εκμεταλλευτείς όσο περισσότερο γίνεται τις δυνατότητές της, καλό είναι να έχεις έναν έμπειρο συνοδηγό δίπλα σου (ευτυχώς, είχα). Ή, αν διαθέσεις ένα σεβαστό ποσό, κάνεις μια βόλτα μέχρι το Varano De’ Melegari, λίγο έξω από την Parma, όπου παρακολουθείς τα Master Maserati Driving Courses. Ο συνοδηγός σε εξοικειώνει, σε κατευθύνει, σου δίνει αυτοπεποίθηση. Σε κάνει να νιώσεις τη σιγουριά ότι έχεις την ικανότητα να χειριστείς ένα υπεραυτοκίνητο. Για τον ίδιο λόγο που ένας manager, ανεξάρτητα ηλικίας, εμπειρίας και γνώσεων, έχει συνήθως έναν μέντορα. Τον διευθυντή του, ένα άλλο έμπειρο στέλεχος της επιχείρησης, έναν εξωτερικό σύμβουλο, έναν καλό φίλο.
Πιέζεις το κουμπί της μίζας και ακούς τον μπάσο κινητήρα. Ένας οκτακύλινδρος Pavarotti! Σα να σε περίμενε ανυπόμονα να τον βάλεις μπρος, σα να χαίρεται που του δίνεις ζωή. Πατάς το γκάζι λίγο, διστακτικά, γιατί νομίζεις ότι θα δεις τα 400 άλογα να πετιούνται από το καπώ. Ισχύς! Μεγάλη ισχύς! Μεγάλη δουλειά και για τον manager να μπορεί να ελέγχει την ισχύ του. Να ξέρει πώς ‘να ακούγεται χωρίς να ακούγεται’… Να βγάζει διακριτικά ή να αφήνει να διαφαίνονται η δύναμη και η εξουσία του. Όπως έγραφε χαρακτηριστικά ο Νίκος Δήμου πριν 30τόσα χρόνια στους 4Τ, ‘δε θέλω το αυτοκίνητό μου να έχει τεράστια ιπποδύναμη για να την χρησιμοποιώ συνέχεια, θέλω απλά να ξέρω ότι βρίσκεται κάτω από το δεξί μου πόδι και ότι μπορώ να τη χρησιμοποιήσω όταν θέλω ή όταν χρειάζεται’.
Για να χειριστείς σωστά μια Maserati (τουλάχιστον ως πρωτάρης) και να αντλήσεις οδηγική ικανοποίηση, πρέπει να έχεις συγκέντρωση, αυτοέλεγχο, αισθήσεις σε εγρήγορση και κοντρολαρισμένες αντιδράσεις. Τα ίδια στοιχεία που πρέπει να έχεις και ως manager. Και όχι μόνο σαν πρωτάρης. Γιατί αυτά τα στοιχεία σου δίνουν, σου εξασφαλίζουν, την απίστευτη ικανοποίηση ότι κατάφερες κάτι, ότι προσπάθησες και πέτυχες κάτι, συνειδητά.
Παίρνεις μια φιδίσια, ανηφορική διαδρομή και συνειδητοποιείς τη μαγεία της αυτοκίνησης. Καταλαβαίνεις τι σημαίνει να μπορείς να κινείσαι όσο γρήγορα θες, χωρίς να νιώθεις ότι κινδυνεύεις να πέσεις στη χαράδρα από κάτω. Νιώθεις ότι είναι πιο πιθανό να φύγεις εσύ από το κάθισμα, να ξεκολλήσει το ίδιο το κάθισμα από τη θέση του, παρά να φύγει η Maserati από το δρόμο. Εκεί σε θέλω ντε, όχι στον αυτοκινητόδρομο, στη μεγάλη ευθεία. Που όλοι μπορούν να πάνε το ίδιο. Στην ευθεία δεν υπάρχουν πολλές απαιτήσεις. Ούτε από το αυτοκίνητο, ούτε από τον οδηγό. Άσε που είναι βαρετά…! Στα δύσκολα, εκεί που είναι πιθανό να υπάρχουν κίνδυνοι, εκεί θέλουν όλοι να νιώθουν ότι υπάρχει ένας manager ικανός, που ξέρει τι κάνει, πώς κινείται, που ξέρει πώς να αποφεύγει τους κινδύνους και να προστατεύει την ομάδα του. Ένας manager που θέλεις να νιώθεις ότι μπορείς να βασίζεσαι πάνω του. Για τα δύσκολα πληρωνόμαστε, όχι για τα εύκολα. Τα εύκολα τα κάνουν όλοι, ικανοί και μη, γνώστες και μη, σχετικοί και μη.
Όταν οδηγείς μια Maserati, νιώθεις τα βλέμματα στραμμένα πάνω σου. Άλλα με θαυμασμό, άλλα με ζήλεια. Λίγα είναι τα ουδέτερα. Αν παρασυρθείς, αν ‘φουσκώσεις’, αν ανταποδώσεις με μια αυτάρεσκη ματιά, μπορεί να χρειαστείς καινούργιο ζαντολάστιχο. (Δε χρειάζεται να μιλήσουμε για τις τιμές των ανταλλακτικών…) Ως manager, πρέπει να αποφεύγεις τις σειρήνες του αυτοθαυμασμού και την παγίδα της αλαζονείας. Παραμένεις μετριόφρων και στοχοπροσηλωμένος.
Όταν βγεις από τη Maserati, νιώθεις ότι έχεις ζήσει μια εμπειρία. Φαντάζομαι ότι αν η Maserati είναι δική σου, περιμένεις με ανυπομονησία την επόμενη διαδρομή. Αν όχι, την κλειδώνεις σ’ ένα ξεχωριστό μέρος στην καρδιά και στη μνήμη σου. Όταν είσαι manager, νιώθεις την ικανοποίηση από τη δουλειά που έχεις κάνει, τη χαρά που έχεις δώσει, τα αποτελέσματα που έχεις πετύχει και περιμένεις με ευχάριστη προσμονή την επόμενη μέρα, το επόμενο project.
Απαραίτητη προϋπόθεση για να απολαμβάνεις ένα τέτοιο αυτοκίνητο για πολλά χρόνια, είναι να το φροντίζεις και να το συντηρείς σχολαστικά. Αν δε, επενδύεις προσωπικό χρόνο και προσπάθεια, νιώθεις ακόμη πιο δεμένος μαζί του. Το ίδιο ακριβώς που κάνει κι ένας manager που κατανοεί ότι μόνον επενδύοντας χρόνο, φροντίζοντας προσωπικά, ενδυναμώνοντας και αναπτύσσοντας τους ανθρώπους του, εξασφαλίζει το μέλλον (και το δικό του και της ομάδας του).
Τελευταίο αλλά όχι έσχατο: η Maserati είναι ένα εκπληκτικό, χειροποίητο supercar. Έχει, δηλαδή, κάποιες μικρές ατέλειες, κάποιες μικρές αστοχίες. Ναι, θα ακούσετε τριξιματάκια. Ναι, θα δείτε ‘νερά’ στο χρώμα (μέχρι πριν κάποια χρόνια ήταν βαμμένη από ανθρώπινο χέρι και όχι από ρομπότ). Ναι, μπορεί να ‘τσιμπήσει’ λίγο λαδάκι παραπάνω. Ναι, θα δείτε και καμιά στραβοραφή στα δέρματα. Αυτά όμως τα προσπερνάς τόσο εύκολα. Επιλέγεις να εστιάζεσαι στα θετικά, στα τεράστια πλεονεκτήματα. Σε αυτά που είναι, εν τέλει, πιο σημαντικά και που σου δίνουν τη μέγιστη ικανοποίηση.
Έτσι όπως και σ’ έναν manager, που είναι άνθρωπος και έχει ελαττώματα και κακές στιγμές. Που δεν είναι τόσα και τόσες ώστε να γίνεται κουραστικός, κακός, αναποτελεσματικός ή ανεπιθύμητος. Γι’ αυτό και τον δέχεσαι έτσι όπως είναι. WYSIWYG – What you see is what you get. Νιώθεις καλά που ξέρεις τη μια πλευρά του και νιώθεις ακόμη καλύτερα που ξέρεις και την άλλη πλευρά του. Όχι, δεν βλέπεις κάτι που σου δίνει την αίσθηση μιας αφύσικης τελειότητας. Μια ψυχρή προσωπικότητα, μια ‘κατασκευή’ που κρύβει έντεχνα (γιατί δεν μπορεί να μην έχει) μειονεκτήματα. Γιατί έτσι, ενίοτε, δημιουργούνται στρεβλωμένες εικόνες ή λανθασμένες προσδοκίες, που καταλήγουν να είναι καταστροφικές…
(Μετά απ’ όλα αυτά, δικαίως αναρωτιέσαι ‘Who’s Gonna Drive 
You Home Tonight’?)
Θέλετε να αναδημοσιεύσετε αυτό το άρθρο στην ιστοσελίδα σας; Επικοινωνήστε μαζί μας.
Μπορείτε επίσης να εκτυπώσετε, να αναπαράγετε και να διανείμετε το άρθρο, εφ’ όσον φαίνεται καθαρά το λογότυπο της Customer Service Greece και υπάρχει το σχετικό dofollow link.
