Φωτογραφία: Pixabay | Διάβασμα 4’
Ο manager που νιώθει ότι, χωρίς αυτόν, η εταιρεία θα φουντάρει.
Ο πωλητής που νιώθει ότι πρέπει να του κάνουν τεμενάδες οι συνάδελφοί του επειδή φέρνει ζεστό χρήμα και οι πελάτες επειδή τους δίνει το τρομεροφανταστικομοναδικό προϊόν/υπηρεσία του.
Ο ‘πόρτας’ στο club που νιώθει ότι έχει την τεράστια εξουσία να σου ανοίξει την πόρτα και να σ’ αφήσει να περάσεις ή όχι.
Ο επιχειρηματίας που νιώθει ότι είναι ο βασιλιάς του κόσμου με την ‘μαγαζάρα’ που έχει στήσει.
Ο σερβιτόρος που νιώθει ότι αδικείται που σερβίρει όλους αυτούς που ‘το παίζουν κάποιοι’ (γι’ αυτό, άλλωστε, είναι … προσωρινή δουλειά).
Ο υπάλληλος εξυπηρέτησης που νιώθει ότι σου κάνει χάρη που σε εξυπηρετεί και πρέπει να υπακούσεις σ’ αυτό που σου λέει.
Το θηλυκό που νιώθει ότι, σαν κι αυτήν, καμιά.
Το αρσενικό που νιώθει ότι, σαν κι αυτόν, κανείς.
Κοινά στοιχεία: ύφος χιλίων καρδιναλίων, ‘εγώ’, στήσιμο στρατηγού, ‘ξερολίαση’, ‘φτύσιμο’ των άλλων, απόρριψη και χλευασμός όταν δεν γνωρίζουν ή δεν καταλαβαίνουν και ‘όσα δε φτάν’ η αλεπού, τα κάνει κρεμαστάρια’.
Τι έχουν τα έρμα και … φουσκώνουν;
Αλαζονεία.
Με ‘Α’ κεφαλαίο. Όπως Ανασφάλεια, η ρίζα των ανθρωπίνων συμπεριφορών.
Ένας ψυχολόγος θα ανέλυε βέβαια το θέμα καλύτερα από μένα. Έχω, πάντως, την άποψη ότι είναι η ανασφάλεια που κάνει κάποιον να νιώθει την ανάγκη να θέλει να δείξει ότι είναι καλύτερος από ότι πραγματικά είναι ή ότι κάνει κάτι σημαντικότερο από αυτό που πραγματικά κάνει. Να κρύβει τις ατέλειες, τις αδυναμίες, τις φοβίες, τις ανικανότητες, τις αποτυχίες. Τις οποίες ίσως καταλαβαίνει και αναγνωρίζει, ίσως όχι. Λες και είναι ντροπή. Λες και δεν έχουμε όλοι μας.
Εδώ, να καταθέσω ότι έχω μια μακροχρόνια διαφωνία με φίλους μου, οι οποίοι πιστεύουν ότι οι άνθρωποι ξέρουν κατά βάθος και καταλαβαίνουν. Άσχετα από το ότι δείχνουν κάτι άλλο. Ή μάλλον, γι’ αυτό ακριβώς θέλουν να δείξουν κάτι άλλο.
Αν ξέρουν και καταλαβαίνουν, η προσπάθεια να δείξουν κάτι άλλο, να στήσουν και να συντηρήσουν την εικόνα που επιθυμούν, είναι τόσο μεγάλη που το κόστος υπερβαίνει κατά πολύ την ωφέλεια!
Όχι, δε νομίζω ότι ξέρουν και καταλαβαίνουν. Πείθουν τον εαυτό τους ότι τα πράγματα είναι έτσι όπως θα ήθελαν να είναι. Και κάπου ‘το χάνουν’. Και, ναι, αυτό ισχύει για τους περισσότερους, αν όχι για όλους, τους ανθρώπους. Διαφέρει όμως η απόσταση από την πραγματικότητα, από το αντικειμενικό.
Η αλαζονεία δεν συσχετίζεται με την κοινωνική θέση, τη μόρφωση ή την οικονομική κατάσταση. Το γεγονός δε της ενδεχόμενης επαγγελματικής ή οικονομικής επιτυχίας κάποιου, δεν σώζει την κατάσταση. Εκείνος, βέβαια, μέχρι να πεθάνει, ίσως συνεχίζει να κρύβεται πίσω από αυτήν. Δηλαδή, πίσω από το δάχτυλό του.
Τα πράγματα για τον αλαζόνα καταλήγουν – μακροπρόθεσμα – καταστροφικά. Τόσο προσωπικά όσο και επαγγελματικά.
Προσωπικά, γιατί, δυστυχώς, γεννιούνται, ζουν, πεθαίνουν και δεν παίρνουν ουσιαστικά χαμπάρι τι εστί ζωή. Σα να ζουν σε ένα παράλληλο σύμπαν, σε μια εικονική πραγματικότητα. Σα να πέρασαν και δεν άγγιξαν. Επισκέπτες. Χάνουν το μέτρο, δε συνειδητοποιούν ποιοι είναι, ποιο είναι ‘το ειδικό τους βάρος’, ποια είναι η θέση τους, τι προσφέρουν, ποιοι είναι οι άλλοι, τι θα μπορούσαν να έχουν κερδίσει από τους άλλους.
Επαγγελματικά, αυτοί οι άνθρωποι, μπορεί να καταστρέψουν μια επιχείρηση.
Σε πόσες επιχειρήσεις οι εργαζόμενοι έχουν χαμηλό ηθικό (και άρα χαμηλή παραγωγικότητα), επειδή βλέπουν έναν προϊστάμενο ή ένα αφεντικό που το παίζει ‘παρταόλας’. Δεν τους δίνει – συνηθέστατα – την αναγνώριση που χρειάζονται ή τους αξίζει, προσπαθεί να τονίζει συνεχώς τη διαφορά και την απόστασή που τον χωρίζει από αυτούς.
Σε πόσες επιχειρήσεις δεν έχω ξαναπατήσει εξαιτίας των αλαζόνων… Και σε όσες επιχειρήσεις είμαι ‘υποχρεωμένος’ να παραμείνω πελάτης, λόγω, ας πούμε, μιας ολιγοπωλιακής κατάστασης, τους ταλαιπωρώ. Ω, ναι, είτε συνειδητά είτε υποσυνείδητα. Όπως όλοι οι πελάτες. Έτσι νιώθουμε ότι παίρνουμε την εκδίκησή μας!
Σημείωσα πριν ότι η αλαζονεία είναι καταστροφική μακροπρόθεσμα. Βραχυπρόθεσμα, ο αλαζόνας μπορεί και να φαίνεται ‘θεός’.
Εδώ, τώρα, είναι η παγίδα! Το διπλό jack pot!
Γιατί πολλοί άνθρωποι, είναι ουσιαστικά ανίκανοι να κρίνουν και να αξιολογήσουν τον αλαζόνα στις πραγματικές του διαστάσεις. Μη σας πω ότι τον γουστάρουν ή τον θαυμάζουν κιόλας! Αφού λοιπόν ‘περνάει’ αυτή η συμπεριφορά, ο αλαζόνας δεν βλέπει την ανάγκη να την αλλάξει. Και έτσι συνεχίζει να ζει στον κόσμο του, με τις ψευδαισθήσεις του και με τους ‘θαυμαστές’ του…
Άσε που μπορεί να βρεθεί σε επαγγελματικό περιβάλλον όπου τον ωθούν να συμπεριφέρεται κατ’ αυτόν τον τρόπο. Είπαμε, πιάνει με πολλούς. Και δη πελάτες.
‘Στο δια ταύτα’ θα μου πείτε. ‘Πού καταλήγουμε;’
- Ας αναρωτηθούμε όλοι μας μήπως κρύβουμε μέσα μας έναν μικρό (ή μεγάλο) αλαζόνα. Αν τον ανακαλύψουμε και τον εξοντώσουμε, θα μας φύγει ένα βάρος, θα ηρεμήσουμε σε προσωπικό επίπεδο, θα βελτιώσουμε τη ζωή μας, θα ηρεμήσουν οι άνθρωποι γύρω μας, θα βελτιώσουμε την ζωή τους.
- Ας κρίνουμε σωστότερα αν ο αλαζόνας δίπλα μας ή απέναντί μας έχει αξία ή όχι. Για να ξέρουμε πόση σημασία πρέπει να του δώσουμε πραγματικά.
- Αν αποφασίσουμε να βάλουμε στη θέση του τον αλαζόνα δίπλα μας ή απέναντί μας, να το κάνουμε χωρίς σύγκρουση. Να μην έχει το άλλοθι ή τη δικαιολογία. Να μη φύγει η εστίαση από το σημαντικό θέμα και πάει στον κακό τρόπο ή στην κακή συμπεριφορά που χρησιμοποιήσαμε.
- Αν αντιμετωπίζουμε τέτοιο θέμα στην επιχείρησή μας, να κάνουμε άμεσα ένα σοβαρό ξεκαθάρισμα στο ρόλο και στη θέση καθεμιάς και καθενός σε σχέση με τον δίπλα και τον απέναντι: προϊστάμενο, υφιστάμενο, συνάδελφο, πελάτη. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι αποτελέσματα θα φέρει…
Σχετικό άρθρο για management: Ο Ρόλος, η Θέση, η Ευθύνη και ο Τράγος
Σχετικό άρθρο για εξυπηρέτηση πελατών: Εκπρόσωπος ή Σεκιουριτάς;
Σχετικό άρθρο για πωλήσεις: Το αλφαβητάρι του … ‘καλού πωλητή’
(Πέτα σκέψη 
, μπας και σωθούμε…)
Θέλετε να αναδημοσιεύσετε αυτό το άρθρο στην ιστοσελίδα σας; Επικοινωνήστε μαζί μας.
Μπορείτε επίσης να εκτυπώσετε, να αναπαράγετε και να διανείμετε το άρθρο, εφ’ όσον φαίνονται καθαρά α) το λογότυπο της Customer Service Greece και β) το σχετικό ενεργό link.
